5 minuten #77 – Marqt met een Q

Van alle supermarkten is de Dirk aan het eind van mijn straat mijn favoriet. Dat heeft er vooral mee te maken dat hij zich aan het eind van mijn straat bevindt. Daarnaast bevallen de lage prijzen mij. Natuurlijk zitten hier nogal wat haken en ogen aan. Goedkoop is niet per se goed. Dirk doet er alles aan om goedkoop te blijven, bijvoorbeeld kippen inkopen die in zo weinig mogelijk weken zijn vetgeploft (wat voor die kippen niet leuk is) en chocolade die door arme mensen tegen een minuscuul loontje onder erbarmelijke omstandigheden vervaardigd is (wat voor die mensen niet leuk is).

Ik probeer met dergelijke zaken rekening te houden en koop veel biologisch en fair trade, voor zover je die logo’s kunt vertrouwen. Uiteindelijk verdwijnt het geld allemaal in de zakken van dezelfde Dirk die aan plofkippen en slavenchocola verdient en die ik mijn geld eigenlijk helemaal niet gun, maar ik gun het Albert Heijn ook niet want ik geloof niet dat die het beter voorheeft met de wereld. Ik kan beter voor de goedkoopste optie gaan, dan houd ik er zelf tenminste iets aan over.

Sinds een paar jaar heb je in Amsterdam (en in enkele andere steden) een alternatief: Marqt. Die hebben wel het beste met de wereld voor. Zeggen ze. Ik wil ze graag geloven, maar ze maken het me niet gemakkelijk. Bij de ingang hangt een bord, met krijt geschreven natuurlijk, waarop staat: kip, elke dag vers van het spit. Die kip zal het vast beter hebben gehad dan de kip van de Dirk, maar het is een vreemde zaak. Marqt zegt respect te hebben voor mens en dier. Iets of iemand de nek omdraaien, grillen en verkopen vind ik van weinig respect getuigen.

TOELICHTING
Bij Marqt werken voornamelijk blanke kassameisjes die mij stuk voor stuk zeer intelligent voorkomen. Studentes, denk ik. Bij Dirk werken bijna alleen maar zwarte meisjes die het qua eloquentie moeten afleggen tegen hun collega’s bij Marqt. Misschien steekt er niets achter, maar dit zit me niet lekker. Alsof Marqt denkt dat de welgestelde Amsterdammer best iets meer wil betalen voor een betere wereld, maar dan alleen als kan worden afgerekend bij een bovengemiddeld intelligent en bij voorkeur blank kassameisje.

En dan die is er nog die Q. Die vreselijke Q waar iedereen zich aan stoort. Dat wil zeggen, ik heb nog nooit iemand ontmoet die zich er niet aan stoorde. Of misschien wel, maar dan kwam het niet ter sprake. Kwam het wel ter sprake, dan waren we het altijd eens: wat een vervelende Q.

Die Q maakt de uitstraling hipper, dat zal het idee zijn, maar het is het type hip dat mij afstoot. Vermoedelijk hebben ze er uitgebreid onderzoek naar gedaan, voelen veel mensen zich juist aangetrokken tot die Q en moest Marqt hem wel in zijn naam opnemen, omdat ze anders niet levensvatbaar waren, maar ik vind hem kut. Met een k.

Volgens mij heeft iedere stukjesschrijver zich al eens uitgesproken over die Q, behalve ik. Nu zijn we dus compleet, we zijn rond, we kunnen verder.

Ondanks die Q en die kippen en die blanke kassameisjes koop ik wel bij Marqt, omdat ik ergens het idee heb dat dat beter is en omdat het brood er lekker is en vooral omdat het heel dicht bij mijn kantoor is.

Excuses voor het gebruik van het woord kut. De taal verloedert, dat hou je niet tegen.

Er is een nieuwsbrief, anoniem maar daarom niet minder leuk en exclusief.