5 minuten #94 – De mug en het referendum

Ik had te veel biertjes op en te weinig voedsel en de eerste mug van het jaar sloeg gretig toe (rust in vrede, trut), kortom: ik kon niet slapen. Om de honger te stillen haalde ik een paar boterhammen uit de vriezer. Terwijl ze lagen te ontdooien verloor ik mijn geduld en besloot ik pannenkoeken te bakken. Ik slaap naakt, had niet de moeite genomen iets aan te trekken en stond dus om vijf uur ‘s ochtends in mijn blote kont achter het fornuis. Ik dacht: als er een inbreker komt zal hij wel denken.

Inbrekers hebben niets te zoeken in mijn huis, of in ieder geval niets te vinden. Ik bezit niets van waarde. Om zijn teleurstelling te verzachten, zou ik een extra pannenkoekje bakken. Zo ben ik. Ik geloof niet dat ik me zou schamen voor mijn naaktheid. Het is verdorie mijn eigen huis. Ik schaam me sowieso zelden. Dat heeft met verlegenheid te maken; de meeste dingen waarvoor ik me zou moeten schamen, durf ik niet.

Het enige wat me te binnen schiet is mijn stem bij het referendum. Niet dat over Oekraïne, toen onthield ik mij, maar over de Grote Markt in Groningen. De boel zou flink op de schop gaan. Ik studeerde in Groningen en wist vrij zeker dat ik er over vijf jaar weer zou vertrekken. Het leek met niet leuk als de Grote Markt mijn gehele studententijd overhoop lag. Daarom stemde ik tegen. Ik weet dat veel studenten diezelfde afweging maakten. Veel andere tegenstemmers geloofden dat de Martinitoren zou instorten als de plannen doorgingen. Ze (we) wonnen dik en nu is de Grote Markt nog steeds een lelijk plein waar je niets aan hebt, terwijl de potentie ervan afdruipt.

—

Ik weet niet of ik achteraf vóór het plan had moeten stemmen. Vooral ABN Amro was erbij gebaat, geloof ik, en die gun ik niets. Ik moet nodig overstappen naar Triodos, maar dat vind ik te veel gedoe. Tot zover mijn begaandheid met het lot van de wereld.

Daniël Arends had een idee: je mag best een mening hebben, maar zodra die in jouw voordeel werkt, dan telt hij niet. Lijkt me een interessant experiment. Het is bizar ik de prachtigste plannen kan blokkeren, plannen waar de mens nog generaties profijt van heeft, alleen omdat het mijn studententijd een verwaarloos beetje minder leuk zou maken. Ze hadden dat referendum beter kunnen laten beslissen door mensen die er niets mee te maken hebben. De inwoners van Maastricht of zo. Of van Noord-Korea, hebben ze daar ook eens wat te zeggen.