5 minuten #23 – Amsterdamse toeristen

Op de website van het Parool spuwt mevrouw Lein Bakker Emmelot haar gal over toeristen in Amsterdam. Heel eerlijk: de mening van mevrouw Lein Bakker Emmelot kan mij gestolen worden. Dat weerhield mij er, zoals u inmiddels aan het ondervinden bent, niet van om dit stukje te tikken. Het alternatief was de eerste aflevering van Pauw en die leek me, gezien de vooraankondiging (het zou gezelliger worden) uitstekend te missen.

Mevrouw Lein Bakker Emmelot schrijft, gebruikmakend van beeldspraak waar je een middelgroot eilandenrijk mee van de kaart kunt vegen, wat haar zoal irriteert aan toeristen. Kort samengevat is dat: alles. De grootte van hun getalen, het geluid van hun rolkoffers, hun bierfietsen, de muziek op hun boten, hun geringe kennis van de verkeersregels, hun gebrek aan respéct (haar accent aigu, niet de mijne), enzovoort et cetera.

De conclusie is dat mevrouw Lein Bakker Emmelot en haar stadsgenoten steeds onaardiger, botter, agressiever en intoleranter worden. Ze spreek over een mentaliteitsverandering die zijn weerga niet kent. Uiteindelijk gaan Amsterdammers zelfs elkaar irriteren.

Het is me toch allemaal wat, zeg. Het leven, bedoel ik. Het leven van mevrouw Lein Bakker Emmelot om precies te zijn. Wat een ellende. Gelukkig heeft ze een mooi beroep. Ze is art director in de reclame. Dat betekent dat ze geld verdient door mensen te verleiden om dingen te kopen die ze niet nodig hebben of niet kunnen betalen.

Misschien hebben die mensen die dingen trouwens wel nodig. Dan moeten ze nu meer betalen, want de facturen van mevrouw Lein Bakker Emmelot moeten ook voldaan worden. Liefst een beetje snel. Ze is de laatste tijd namelijk nogal onaardig, bot, agressief en intolerant. Zo iemand kun je maar beter te vriend houden.

TOELICHTING
Mevrouw Lein Bakker Emmelot werkt onder meer voor Alfa Romeo. Die maken auto’s. Daar zijn er veel te veel van in Amsterdam. Eén automobiel neemt de plek in van, wat zal het zijn, vijf toeristen? Je krijgt er bovendien allemaal dodelijke ziektes van. Om een voorbeeld te noemen: longkanker.

In het opiniestuk – want dat is het, een opinie, een wat slecht onderbouwde opinie misschien, maar toch, een opinie – staat, naast een hoop gezever, een alinea die nieuwsgierig stemt. Ik heb hem hier gecopy-paste omdat ik weet hoe dat moet.

Uit mijn raam zie ik dat ze met een sleutel de woonboot van Maartje ingaan. Nieuwe bewoners voor één nacht. Want ook Maartje is vertrokken.

Het interessante is dat deze Maartje verder niet in het stuk voorkomt. Ik ben zeer benieuwd naar Maartje. Ik ben zelfs een beetje verliefd aan het worden op Maartje. Het is geen geile verliefdheid. Ik hoef niet met haar naar bed of zo. Ik wil alleen heel graag een keertje met haar praten. Een kopje koffie drinken. En als dat leuk genoeg is, samen naar Artis.

O, en toeristen zijn soms inderdaad irritant, maar meestal vind ik ze juist grappig en/of schattig. Het is net in wat voor bui ik ben. Waarschijnlijk is dat het probleem. Is mevrouw Lein Bakker Emmelot gewoon een beetje gestrest van al dat werk op de art direction. Ze zou eens lekker op vakantie moeten gaan. Rolkoffertje mee, lekker toch?