5 minuten #53 – 1 april

Ik ga stoppen met deze stukjes. Nee hoor, 1 april! Haha, ik kom niet meer bij. Nee hoor, 1 april. Ik kom nog wel bij. En ik ga niet stoppen met deze stukjes.

Ik wil 1 april heel hard in elkaar slaan, terwijl ik van huis uit helemaal niet gewelddadig ben. Wat een trieste dag. Voortdurend worden op de sociale media superslechte grappen gemaakt die niet grappig zijn en dus eigenlijk ook geen grappen maar gewoon zinnen. Zelfs door mensen die ik hoog heb (had) zitten. Dan zeggen ze dat ze een nieuwe baan hebben of ze bieden een opdracht aan en als er dan iemand toehapt dan roepen ze dat het 1 april is en dan denken ze dat ze cool zijn, terwijl het tegenovergestelde het geval is. Want het had best gekund, dat van die nieuwe baan of van die opdracht.

Wat leuk (‘leuk’) zou zijn is als je probeert mensen iets te laten geloven wat zeer onwaarschijnlijk is. Maar dat lukt je niet, want iedereen weet dat het 1 april is dus alles wat ook maar een beetje onwaarschijnlijk is wordt niet geloofd en als het dan toch waar blijkt is het ook niet grappig, want het had best een grap kunnen zijn.

Als kind vond ik 1 apiril hilarisch. Ik weet nog dat ik samen met mijn broer vroeg opstond om zout in de thee van mijn vader te doen. Hij zag dat natuurlijk van verre aankomen, kinderen zijn slecht in liegen, maar hij speelde het spel mee, nam een slok thee en zei: hè jakkie bah, jullie hebben me er mooi in laten tuinen. Mijn broer en ik hadden de dag van ons leven. Ik was toen vier of misschien vijf.

TOELICHTING
Ik heb er weinig aan toe te voegen. Ik lees het terug en ik denk, ja, zo denk ik er inderdaad over. Het is een goed gevoel om het met jezelf eens te zijn. De derde alinea is wel wat warrig, maar dat geeft niet.

Weet je wat een leuke datum is? 1 augustus. Meestal dan, want de kans op mooi weer in dit kleine kikkerlandje aan de Noordzee op 1 augustus is behoorlijk. En mooi weer, daar gaat het om in het leven. Dan komt de rest vanzelf.