5 minuten #66 – een korte vakantie naar Polen

Het grote nadeel van een korte vakantie is dat hij zo kort duurt. Ik had niet het idee behoefte te hebben aan er even lekker tussenuit, maar nu ik terug ben komt het leven dat ik kortstondig achter me liet mij vreemd en zinloos voor. Het zal de erfenis zijn van tien dagen bier, en laat ik de weeromstuit niet vergeten, want het regent hier terwijl daar de zon scheen.

Weeronline beloont de weergoden met een 4, wat ik nog hoog vind, maar wie ben ik en heb ik een idee hoe Weeronline dat cijfer berekent? Nee, daar heb ik geen idee van. Ik heb die cijfers pas recent ontdekt, een week of twee geleden, en ik heb er nog geen analyses op losgelaten. Misschien nemen ze mee dat een zomerse regendag goed is voor de tuin en is het daarom geen 2. Wellicht komt ik hier later, zeg over een jaar, nog eens op terug, maar reken alsjeblieft nergens op. Dat voorkomt teleurstellingen.

Ik was op vakantie in o.a. Polen. Er gebeurde weinig dat het vertellen waard is. In Warschau was een toren waarop je Tetris kon spelen. Ik zal er een foto bij zoeken, anders is het niet te begrijpen. In Krakow kon je broodjes kopen die zapiekanki heten. Dat werd vooral door toeristen gedaan. Daar waren er veel van, met name in het weekend, met name Nederlanders en Britten en Amerikanen. Toen het leeuwendeel eenmaal vertrokken was en het normale Krakowse leven weer een aanvang nam, veranderde de sfeer als bij donderslag en wel ten goede.

Op het vliegveld ontdekte ik dat ik niet terug wilde keren naar Nederland. Een meisje zei het te betreuren dat de winkels in Krakow op zondag zo vroeg sloten, want ze had na haar bezoek aan Auschwitz graag nog even geshopt. Toch was haar beeld van Polen ten positieve veranderd. Ze dacht voorheen aan ‘grauw’ en ‘gastarbeiders’, maar Krakow was eigenlijk best een mooie stad.

TOELICHTING
Ik had verwacht dat tien dagen zonder schrijven zou leiden tot een enorme hoeveelheid opgekropte creativiteit en derhalve tot het allergaafste 5-minutenstukje aller tijden, maar dat valt tegen. Het vormverlies blijkt een even grote rol te spelen, en zo kom je precies in het midden uit. Wat dat betreft heb je weinig aan zo’n vakantie.

Als toerist ben ik een enorme egoïst, in die zin dat ik geen of weinig andere toeristen in mijn omgeving duldt, zeker niet als het Nederlanders betreft. Ik eigen land kan ik goed uit de voeten met de meeste van mijn landgenoten, maar in den vreemde lijken ze veranderd in duivelse malloten. Misschien omdat hun aanwezigheid mijn eigen gevoel van exclusiviteit aantast. Misschien omdat het werkelijk idioten zijn die te hard praten en overal over zeuren. Waarschijnlijk allebei een beetje.

Van het wereldnieuws kreeg ik weinig mee de afgelopen week. Ik kon de verleiding niet weerstaan om dagelijks de uitslag van de Tour de France op te zoeken; de etappe naar Alpe d’Huez heb ik zelfs live gezien in een heus wielercafé, alwaar de nummer 13 van het Poolse NK voor junioren mij en mijn kompaan C. enkele heerlijke koffiespecialiteiten serveerde, alsmede de eerste bieren van de dag.

Verder hoorden we van het filmpje Alles Hoog dat we vervolgens tot ons groot vermaak en met nog grotere verbazing bekeken, waarna ik me afvroeg of het terecht is om die jongen uit te lachen. Als dit zijn manier van communiceren is, wie zijn wij dan? Racisten? En wat zegt het over mij dat mijn maag zich omkeert als zo’n meisje na een dagje Auschwitz baalt van een gesloten H&M?

Het leven, het blijft ingewikkeld. Ook in die zin is er niets veranderd.

Vergeet de nieuwsbrief niet. Inschrijven is gratis, uitschrijven ook. Het een wordt meer gewaardeerd dan het ander.