5 minuten #67 – vochtig toiletpapier

Op het toilet van het kantoor waar ik werk ligt een pakketje waarop staat ‘toilet paper moist’. Dat betekent vochtig toiletpapier. Ik heb het een keer gebruik, niet op kantoor, maar op aanraden van een vriend. Het beviel met niets, zo’n natte lap tussen mijn billen. Alsof ik op een nectarine was gaat zitten.

Vochtig toiletpapier is veel hygiënischer dan droog toiletpapier. Stel dat iemand op je gezicht poept. Dan ga je dat heus niet wegvegen met een met een droog papiertje. Je gaat minstens een half uur onder de douche staan, wast je gezicht tig keer met allerlei verschillende zepen, spuit na het douchen een liter eau de cologne op je huid, gooit de handdoek waarmee je je hebt afgedroogd bij het grof vuil en blijft de rest van de dag in bed liggen.

De vergelijking gaat niet helemaal op; de poep die je zelf poept is je eigen poep en een gezicht is een heel ander verhaal dan een anus, omdat je neus dichterbij zit. Maar toch. Poep is vies en dat vraagt op zijn minst om reiniging met een vochtig doekje, maar omdat dat zo smerig voelt doe je het niet en dus loopt iedereen met een vieze bips rond, behalve mijn vriend.

Het woord moist maakt het er niet aantrekkelijker op. Ik vind dat misschien wel het lelijkste Engelse woord dat ik ken. Voor het eerst hoorde ik het in 2003 op Sziget, toen Shaggy het herhaaldelijk gebruikte. I wanna see al the girls get moist, zei hij. Het is dat ik al geen fan van Shaggy was, anders was hij die avond een fan kwijtgeraakt.

TOELICHTING
Ik zocht de exacte betekenis van het woord moist op. Ik blijk niet de enige te zijn die het lelijk vind. Toen The New Yorker in 2012 aan haar lezers vroeg om een woord uit de Engelse taal te schrappen, won moist met overmacht. In Ohio hebben ze onderzocht hoe dat precies zat. De resultaten vallen wat tegen, ik vind ze het vertellen niet waard. Wie het lezen wil helpe zichzelf.

Wanneer ik denk aan een mens dat een ander mens in het gezicht poept, denk ik altijd aan Ron Brandsteder. Dat zijn geen prettige gedachten, ik wens ze niemand toe, toch mag ik zijn hit Dokter Bernard nog altijd graag horen. Dat heeft ook met Bonnie St. Claire te maken, maar niet alles.

De kans dat je per ongeluk mensenpoep in je gezicht krijgt is niet erg groot, die op vogelpoep een stuk aanzienlijker. Ze vliegen rond, onze gevleugelde vrienden, met miljoenen tegelijk, en ze poepen erop los. Toch ben ik slechts een keer ondergepoept. Dat was op een vrijdagmiddag in Emmen. Ik was een jaar of zeventien, ik had wat gedronken in de kroeg en was op weg naar de bus. Mijn jas droeg ik open en eronder had ik een longsleeve van het merk No Fear, een lichtgele, met achterop de tekst ‘If you’re not living on the edge then you’re taking up too much space’. Ik droeg nog merkkleding in die tijd. Het was een enorme flats en ik schaamde me, ook al kon ik er niets aan doen en had niemand het gezien. Gelukkig kon ik mijn jas dichtdoen, dan zag je er niets van. De stank viel ook wel mee.

Ik ben nog nooit op een nectarine gaan zitten.

Je kunt je nog altijd inschrijven voor de nieuwsbrief. Handig en bovendien erg handig.