5 minuten #87 – meisjes en sneeuw

Het sneeuwde in Groningen. We zagen een meisje, heel klein, een jaar of drie misschien. Ik zei dat het misschien de eerste keer was dat ze sneeuw zag. Mijn broer dacht van niet, het had vorig jaar ook gesneeuwd in Groningen. Het kindje leek hoe dan ook onder de indruk van de sneeuw. Of misschien verbeeldde ik me dat. Ik kan me voorstellen dat ik onder de indruk zou zijn als ik voor het eerst sneeuw zou zien.

Op Tenerife vertelde Diego dat iedereen op het eiland naar de vulkaan reed als daar sneeuw lag. Het kwam zelden voor, maar gebeurde het, dan stond alles vast. Dan was Tenerife één grote file.

Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het eerst sneeuw zag. Laat staan dat ik weet of ik het bijzonder vond. Ik vind het nu in ieder geval niet meer bijzonder. Ik vind het koud. Van mij hoeft sneeuw niet zo nodig.

Oude mensen zeggen dat het leven steeds leuker wordt. Omdat je minder onrust in je kop hebt; omdat je accepteert wie je bent; omdat het je steeds minder kan schelen wat anderen van je denken. Mij kon het vroeger al niet veel schelen wat anderen van me dachten. Niet meer of minder dan tegenwoordig.

Ik heb jong zijn nooit als vervelend ervaren. Ik vond het lekker dat alle jaren nog voor me lagen. Dat alles nog stond te gebeuren. Hoe ouder je wordt, hoe meer er al gebeurd is. Het was een mooie tijd, maar het had beter gekund. Daar dacht ik aan toen ik bij The Homesick stond. Dat is een band. Het was er tjokvol leuke mensen. Ze waren bijna allemaal jonger dan ik.

TOELICHTING
De entree voor The Homesick bedroeg vier euro. Bij de deur stond een meisje van een jaar of twintig dat niet naar binnen mocht. Haar vrienden waren wel binnen en die hadden haar geld. Ze hadden ook haar telefoon, dus ze kon ze niet bellen.

Het levensmotto van de jongen van de deur was: regels zijn regels. Daarom mocht het meisje niet naar binnen. Ik zei dat hij stom was en betaalde voor het meisje. Het meisje zei: bedankt meneer.

Bedankt meneer. Het was niet voor de grap, zoals bij dat jongetje in de McDonald’s-reclame. Ze zei meneer omdat ik oud was en zij niet. Toen zij geboren werd, was die reclame van McDonald’s al lang niet meer op televisie te zien.

Dat was allemaal vóór de sneeuw; die kwam pas twee dagen later. Ik probeerde mezelf wijs maken dat het door de sneeuw kwam. Dat ik daarom chagrijnig was. Dat was ook zo, maar het kwam vooral door dat stomme meisje.

(‘Hoe ouder je wordt, hoe meer er al gebeurd is.’ Je moet er maar op komen.)