Boeken met ballen

In de AKO op Utrecht Centraal wilde ik een boek kopen voor iemand die jarig was. Ik was liever naar een echte boekenwinkel gegaan, zo’n stoffige waar de medewerkers alle boeken die ze verkopen hebben gelezen en ook de boeken die ze niet verkopen, maar het regende de hele dag en daar heb ik toevallig helemaal niks mee, met regen.

De boeken in de AKO lagen op tafels. Boven op die tafels stond op bordjes aangegeven in welke categorie de boeken vielen. Een van de categorieën was ‘lekker lezen’. Je had ook ‘stof tot nadenken’ en ‘boeken met ballen’. Hoe langer ik er rondhing, hoe kwader ik werd. Bij de balie lagen verrassingseieren. Om mijn ongenoegen kenbaar te maken legde ik er een op de toonbank. De verkoopster deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was. In haar wereld was het dat waarschijnlijk ook. De grootste verrassing dat het ei voor mij in petto had, was de prijs: een euro en veertig cent.

De jarige was zeer verguld. Op de cadeautafel lagen een bos bloemen, een bon voor een fietshelm en de dichtbundel van Tim Hofman. Ik kende geen van haar gasten en had mij voorgenomen alleen fris te drinken; een dodelijke combinatie. Na drie bier kende ik iedereen. We zongen het lied Lang zal ze leven (in de gloria). Ik moet er altijd een beetje in komen, het begin gaat stamelend, maar bij ‘in de gloria’ zing ik zonder schroom. Wat een prachtig lied! Het zou ons volkslied moeten worden. De tekst is eenvoudig. Op basisscholen blijft tijd over om andere dingen te leren, bijvoorbeeld hoe je een boekenwinkel sorteert.