De Auriaria & Nei Tituaabine story

Wie de wereld enkel kent via de willekeurige pagina-optie van Wikipedia, zal veronderstellen dat ze weinig meer behelst dan dorpjes en insecten. Na een kleine honderd keer klikken kom ik uiteindelijk terecht op het lemma van Auriaria, een figuur uit de mythologie van Kiribati en Micronesië.

Auriaria was een roodhuidig stamhoofd. Hij werd verliefd op de beeldschone en eveneens roodhuidige maagd Nei Tituaabine. Tussen de regels door meen ik op te kunnen maken dat ze een relatie krijgen. Van kinderen komt het niet.

Over Auriaria is verder niets bekend. Het verhaal van Nei Tituaabine gaat verder, maar niet voordat ze is gestorven. Naar de doodsoorzaak blijft het gissen. Uit haar graf groeien drie bomen: ter hoogte van haar hoofd een kokospalm, een amandelboom uit haar navel en een pandanus uit haar hakken. Vanwege die bomen wordt Nei Tituaabine vanaf dat moment vereerd als boomgodin.

Van dit alles had ik tot voor kort geen weet. De nieuw opgedane kennis heeft op mijn leven, althans op deze termijn en voor zover ik het kan overzien, geen invloed. Ik ben nog steeds een beetje misselijk van de bittere rode wijn van gisteravond.

Het is typisch dat juist het stamhoofd het bloedmooie meisje krijgt. Vrouwen vallen op macht, mannen streven het derhalve na. Daarom is er zoveel oorlog.

Hoewel niet is uitgesloten dat er een of meerdere goden bestaan, ben ik ervan overtuigd dat religie een uitvinding van de mens is, bedoeld om het onverklaarbare te verklaren (Wodan), het onaangename te veraangenamen (de hemel) en het betekenisloze van betekenis te voorzien (religie op zich).

Daarom is het opvallend dat die drie bomen voldoende aanleiding gaven om Nei Tituaabine tot godin te bevorderen. Drie verdwaalde zaadjes (of, in dit geval, een kokosnoot, een amandel en pandanuspit) en klaar ben je. Daar is niets mysterieus aan. Bovendien gaan die bomen elkaar na een poosje flink in de weg zitten. Nei Tituaabine lijkt me een godin van niets. Misschien werd ze het alleen omdat ze zo mooi was.

Het woord ‘roodhuidig’ roept herinneringen op aan Hiawatha, het doodsaaie indianenventje uit de Donald Duck. Een racistische karikatuur, als je het mij vraagt. Hij zal vast niet meer lang bestaan.

In de strips van Hiawatha staan tegenover de roodhuiden de bleekgezichten. Dat het bij de roden om de hele huid gaat en bij de bleken enkel om het gezicht, komt doordat de bleken vrijwel het gehele lijf bedekken vanwege allerhande christelijke preutsheden. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat die roodhuiden er allemaal direct bovenop duiken. Zelfs de begeerlijke Nei Tituaabine was maagd. Vermoedelijk had ze daarom geen kinderen.

Er is een nieuwsbrief en de mensen op de foto zijn niet Auriaria & Nei Tituaabine