De beste en slechtste film aller tijden
Nog geen 24 nadat ik de slechtste film aller tijden had gezien, begon ik aan de beste film allertijden: The Godfather. Ik vind dat niet zelf de beste film aller tijden, de gebruikers van IMDB en Moviemeter vinden dat, op The Shawshank Redemption na.
Mijn collega in de platenzaak was jaloers dat ik The Godfather nooit gezien had, dat ik het allemaal voor me had. Het verbaasde me. We spraken vaak over arthousefilms uit Scandinavië en Latijns-Amerika. Ik dacht dat voor films gold wat ook voor muziek geldt: dat de populairste niet het beste is. Om bij een groot publiek in de smaak te vallen moet je een allemansvriend zijn. Dan kan het nooit echt schuren, nooit te traag of abstract zijn. Maar als deze collega jaloers was, deze collega die ik erg hoog had zitten, dan moest ik The Godfather toch snel eens gaan zien.
Vijftien jaar later was het zover. Ik was zeer gecharmeerd was van de familie Corleone. Het is allemaal tuig, in het echte leven keur ik dergelijke praktijken af, maar nu was ik op hun hand. Dat vond ik knap gemanipuleerd. Op Moviemeter beloonde ik de film met drieënhalve ster. Meer niet, daar vond ik het te rechtlijnig en te soaperig voor. Ik ben blij dat ik The Godfather gezien heb, het is goed om te weten waar iedereen zo gewichtig over doet, maar ik voel geen enkele behoefte om deel 2 en 3 te gaan zien.
Een dag eerder zag ik De Helleveeg. Dat is de slechtste film aller tijden. Dat blijkt uit geen enkele lijst, ik vind dat zelf, bij wijze van spreken. Ik weet dat er slechtere films bestaan, al schiet me zo snel niets te binnen.
Na een uur De Helleveeg weet je precies waarom tante Tiny zo kribbig is. (Hier volgen spoilers, hoewel ik me afvraag of je nog iets aan De Helleveeg kunt verpesten.) Je weet dat tante Tiny op jonge leeftijd seksueel misbruikt is, dat de vrucht illegaal geaborteerd werd en dat tante Tiny daardoor onvruchtbaar werd. Je komt er al snel achter wie haar misbruikte en wie haar aborteerde. Zou de film daar eindigen, dan is er niets aan de hand.
De film eindigt nog lang niet. Er volgt een half uur vol niet te missen hints, voor de dromers die het puzzeltje nog niet op wisten te lossen. Het laatste half uur is een flashback, waarin we zien wat er indertijd gebeurd is. Het is precies wat je al weet. Ik had meer met mezelf te doen dan met alle personages in de film bij elkaar. Dat de acteurs Brabants proberen te spreken en daarbij niet veel verder komen dan ABN met een zachte g, maakte het er niet beter op. In de trein naar huis zag ik Wim Kieft. Dat had ik al verteld.