De roodborst

Ik meen gehoord te hebben dat het slecht gaat met de merel in Nederland. In mijn tuin zitten er drie. Ik weet dat mijn tuin Nederland niet is, het is zelfs mijn tuin niet, (ik zie er enkel op uit), maar toch: drie merels; mij doet het deugd.

Er is ook een roodborst. Als kind was dat mijn favoriete vogel. Mogelijk omdat het de enige was die ik herkende. Inmiddels voel ik meer voor die merels. Zoals die roodborst zit te pronken met die roestbruine borst van hem. Die niets verhullende geilheid die eruit spreekt. Ik kan er niets anders in zien dan een kloppende eikel, gulzig glimmend in een duinpan lang het pad, tussen de benen van een viezerik in een bruine regenjas. Maar dan erger. De roodborst mist het zelfmedelijden van de potloodventer. Die trots, die ik-ben-van-de-wereld-en-de-wereld-is-van-mij-attitude, boven op een rechtopstaande balk, een restant van een lang geleden afgebroken schutting. Het is het enige stukje niet-natuur in de tuin. Kijk de roodborst modern zijn. Kijk hem kopschuddend neerzien op de tussen gevallen blaadjes in het gras scharrelende merels. De zwijgzame meerderheid. Arme drommels. Hebben niets van het leven begrepen.

Zodra hij mij ziet, vlucht hij. Altijd. Om van achter zijn laptopje te verkondigen dat ik een Gutmensch ben en dat ik dit land kapot maak en dat je met thee drinken criminelen creëert en dat alle halsbandparkieten moeten opbokken naar Marokko, ook al zijn ze hier geboren, en hij gaat er zo in op dat hij te laat komt bij zijn kutbaan in de sales, door Chinese dwergkwartels gemaakte vogelringen die hij slijt aan postduiven die dat niet kunnen betalen, op krediet natuurlijk, en zijn baas vindt alles prima, dat is ook een roodborst, maar eigenlijk een mus die weet waar de bramenjam staat en dat geheim kent alleen de roodborst, hij chanteert zijn baas en hij krijgt zijn loon zwart en hij gaat vreemd met collega’s uit ondersteunende functies en elke avond bestelt hij slakken en kevers en wormen, veel te veel, hij eet nog niet de helft op, de rest flikkert hij weg alsof honger niet bestaat en de oorlog nooit heeft plaatsgevonden en als je daar iets van zegt dan wordt hij nijdig, hij heeft er recht op, hij heeft er toch verdomme keihard voor gewerkt?

De vogel op de foto is niet de roodborst. Er is wel een nieuwsbrief, dan krijg je dit soort dingen in je mailboxje.