De Turkse bruiloft

Turkse bruiloften duren langer dan Nederlandse bruiloften. Dagen. Weken. Maanden, als je pech hebt. Onlangs mislukte een poging om het record van de langste bruiloft ooit te verbreken. Kort voor het einde van het feest overleed de bruidegom van ouderdom.

De bruiloft die ik bezocht duurde drie dagen. De tweede dag was een rustdag. Die kwam als geroepen. De eerste dag stond bol van de tradities. De bruid moest de moeder van de bruidegom een gouden muntje geven. De bruidegom moest de zus van de bruid een stapel bankbiljetten geven. Er werden hennatattoeages gezet. De bruid nam plaats op een troon. De bruidegom kreeg een hoed op ter grootte van een studentenkamer. De vriendinnen van de bruid vormden een muur rond de troon, waar de bruidegom zich een weg doorheen moest banen Het was mijn taak de vriendinnen af te leiden middels het bespelen van een tamboerijn. Zoals ik verwachtte, haalde dat weinig uit.

De vriendinnen lieten de bruidegom niet passeren. Hij werd gekrabd en geslagen. Ik ramde steeds harder op de tamboerijn. De bruidegom kreeg een knietje in zijn zak. In een reflex sloeg hij de dader op haar gezicht. Ze ging neer. Het was een klein meisje, een meter zestig hooguit. Haar jurk glinsterde in het discolicht. Haar neus stond scheef. Er stroomde bloed uit. Mijn tamboerijn brak. De zus van de bruid, die voor arts studeerde, ontfermde zich over het meisje. Zo ontstond een gaatje op links. De bruidegom bereikte de troon. Er klonk applaus. De gewonde kon ter plekke worden behandeld.

Op de rustdag liepen we door Istanboel. Om de eerste verjaardag van de mislukte couppoging te vieren, hoefde je niet te betalen voor het openbaar vervoer. Veel Turken geloven geen snars van die couppoging. Ze denken dat alles in scène is gezet. Dat weerhield ze er niet van de gelegenheid aan te grijpen om een dagje gratis te reizen. Turken hebben de gewoonte zich de tram in wurmen voordat anderen zijn uitgestapt. Wat dat betreft zijn het net babyboomers.

Het regende op de bruiloft. Een windvlaag blies alle tenten omver. De vegetarische variant op het hoofdgerecht bestond uit snijbonen en stukjes courgette. De bruidstaart was van plastic. Op een marmeren altaar werd een konijn geofferd. De bruidegom moest het onthoofden. Hij hield het botte taartmes voor een zwaard. De onthoofding mislukte. Het konijn worstelde zich los en sprong op de grond. Een dikke man zette zijn rechtervoet op de kop van het konijn. Er plopte een oog uit. Het gekraak van de schedel klonk als natuurijs. Ik kreeg zin in de Elfstedentocht. Een aangetrouwde neef van de bruid geloofde niet dat Evert van Benthem in zes uur tweehonderd kilometer kon schaatsen, ook niet toen ik vertelde dat het door de pindakaas kwam. De ceremoniemeester kwam eraan. Ze hield het zwaard in haar handen. De bruiloftsgasten lachten zich rot. Zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt. Het konijn ging op de barbecue. De ogen waren voor het bruidspaar; de bruid kreeg het linkeroog, de bruidegom het rechter. Dat was het oog dat eruit was geplopt. Het smaakte naar kip, zei hij, en een beetje naar schoensmeer.