In Spanje #2 – alle parkieten nog aan toe (en muggen)

Het was me opgevallen dat halsbandparkieten zich steeds meer laten zien. Nog maar een paar jaar geleden moest je het park in, zat je uren te turen tot je hoog tussen die blaadjes die haast dezelfde kleur hadden een parkiet gewaar werd. Nu zitten ze lager en komen ze dichter bij de bebouwing. In Málaga kun je ze tot op een meter of twee, drie benaderen. Dat zal in Nederland ook gebeuren. Parkieten zullen erachter komen dat ze weinig te vrezen hebben. Dat die mensen het allemaal zo kwaad niet menen en dat ze de meeste katten veel te voldaan zijn van hun Gourmet Gold Extra om nog achter de vogels aan te jagen.

Bij merels zie je dezelfde ontwikkeling. Ooit waren dat bosvogels, vlogen ze bij het geringste vermoeden van gevaar naar veiliger oorden. Met reigers is het nog sneller gegaan. Ze blijven brutaal op de stoep staan als je passeert, ze geven geen krimp. Ik kan me herinneren dat je van je fiets stapte als je er in de verte een zag staan. Dat vertelde je thuis en dan kreeg je een extra lepel suikerstroop bij de witte rijst, omdat je moeder zo trots was en omdat zij dan ook weer iets te vertellen had aan de dames van de kantkloskring.

Een andere observatie: muggen doodslaan was vroeger een makkie. Je hoorde ze zoemen, je knipte het licht aan en ze zaten midden op je witte muur, niet vermoedend dat er het volgende moment een exemplaar uit de De schippers van de Kameleon-reeks op ze neer zou dalen. Tegenwoordig kun je zoeken wat je wilt, je vindt ze niet. Het heeft weet ik hoe lang geduurd eer kieuwen longen waren, eer de bruineberenvacht zich aangepast had aan kleur van de sneeuw. Miljarden soorten organismes werden almaar groter of juist kleiner, net hoe het uitkwam. Inmiddels is de evolutie niet meer bij te benen.

Of raaskal ik? Waar is Midas Dekkers als je hem nodig hebt? Nergens. Het is Freek Vonk voor en Freek Vonk na. Wat die doet is heus vermakelijk, met die gevaarlijke dieren en zo, maar ik mis de droogkomische colleges van Dekkers. Zo erg zelfs dat ik vannacht van hem droomde. Hij droeg geen snor en zag er heel jong uit, een jaar of dertig hooguit. De schijn bedroog, want zo is de schijn, ook in dromen, die op zichzelf al schijn zijn, inhoudelijk dan, dromen als zodanig bestaan echt. Midas Dekkers was ontzettend oud en had niet lang meer te leven. Gelukkig was het maar een droom.

Mag een vegetariër een mug dood te slaan? Er is geen wet die het verbiedt. Voor de meeste dieren heb je een vergunning nodig, maar het is toegestaan complete insectenpopulaties uit te moorden. Wat ik bedoel: is het te verenigen met je vegetarisme? Ik eet geen vlees omdat dat me beter lijkt voor de wereld, de mensheid incluis, maar ook omdat ik het onnodig en wreed vind dat er dieren worden gedood om op te eten, terwijl er genoeg ander eten voorhanden is. Een mug is toch ook een dier?

Ik meet met twee maten. Ik zou de muggen die ik dood op zijn minst kunnen consumeren. In plaats daarvan laat ik ze op de muur zitten. Als trofee, maar vooral om zijn soortgenoten af te schrikken, al heb ik niet het idee dat het helpt.

Dit had allemaal vrij weinig met Spanje te maken. Je zou kunnen zeggen dat ik een reisblogger van niets ben. Je kunt ook zeggen dat het uitermate origineel is wat ik hier tentoonspreid. Expedia, Corendon en D-Reizen mogen mij benaderen. Er is ook een nieuwsbrief, als je dat soms nog niet wist.