Nutella

Volgens het Meertens Instituut leven er in Nederland 417 mannen en jongens met de voornaam Joe. Het merendeel van de Joes is niet ontevreden met die naam. Een enkeling had liever een andere naam gehad, Marco of Jos of Valerie bijvoorbeeld, maar kan met Joe prima leven.

En dan is er Joe Coladepasta.

Wat Harwin en Mariët Coladepasta bezielde om hun zoon Joe te noemen heeft Joe Coladepasta ze nooit kunnen vragen: op 25 juni 1980 kwamen zijn ouders bij de treinramp bij Winsum om het leven. Joe Coladepasta was toen anderhalf jaar oud.

Zijn tijd op het jongensinternaat werd gekenmerkt door chocoladepastagrappen.

De klasgenoten van Joe Coladepasta smeerden Nutella op zijn hoofdkussen.

Ze smeerden Nutella in zijn haar.

Ze smeerden Nutella in zijn onderbroeken.

Nutella geen chocoladepasta; het is hazelnootpasta. Dat wisten de klasgenoten van Joe Coladepasta niet. In de lessen letten zij niet goed op. Ze waren te druk met het verzinnen van pesterijen.

Joe Coladepasta doorstond het getreiter met gemengde gevoelens. Het deed hem uiteraard pijn dat hij het mikpunt was van spot, maar er was ook een andere kant: Joe Coladepasta was dol op Nutella.

Voor het slapengaan likte Joe Coladepasta zijn kussen schoon. Hij haalde zijn hand door zijn haar en stak zijn vingers in zijn mond. Hij sabbelde op zijn onderbroeken tot ze weer brandschoon waren.

Maar er bestaat ook zoiets als eergevoel. Joe Coladepasta zon op wraak. Hij bedacht een plan en voerde het uit.

Uit de keuken van het jongensinternaat stal Joe Coladepasta een leeg Nutellapotje, dat hij meenam naar het toilet. Daar trok hij eerst zijn pantalon naar beneden en daarna zijn brandschone onderbroek. Hij hurkte boven het Nutellapotje en daar kwam uit zijn onberispelijke jongenskont een sappige, egaal-bruine drol die precies in het potje viel.

Joe Coladepasta veegde zijn billen af, schroefde het deksel op het potje en zette het potje in de keukenkast. Het was tijd om naar bed te gaan, maar omdat Joe Coladepasta verwachtte dat hij van de opwinding niet zou kunnen slapen, maakte hij een zomeravondwandeling. Buiten was het aangenaam zwoel. Het water stond de sloten aan de lippen en hoewel het zo goed als windstil was trokken de wolken hoog in de hemel haastig voorbij. Joe Coladepasta had dit rondje al zo vaak gelopen, maar niet eerder had hij er zo van genoten als vanavond.

Toen Joe Coladepasta, terug op het internaat, zijn tanden wilde poetsen, constateerde hij dat zijn klasgenoten Nutella op zijn tandenborstel hadden gesmeerd. Het deed hem niets. Morgen zouden ze wel anders piepen, dacht hij.

Hij stak zijn tandenborstel in zijn mond en begon tevreden te poetsen.

*

Bovenstaand verhaal las ik voor op de boekpresentatie van Het Woordgraptogramboek van Wisse Beets. Dat was in Amsterdam. Ik vroeg of er nog vragen waren. Een man die helemaal aan de andere kant van het land woonde zei dat het einde van mijn verhaal niet deugde. Het was geen vraag maar ik antwoordde toch. Ik legde de man uit dat het een erg goed einde is, omdat het een raadsel blijft wat er precies op de tandenborstel van Joe Coladepasta is gesmeerd. Iedereen mag het op zijn eigen manier interpreteren.

De man kon mijn uitleg niet dulden. Wat hem betreft was en bleef het een belabberd einde.

Stukjes in je mail ontvangen? Dat kan, maar het hoeft niet.