5 minuten #29 – Raadsels en lang leve voortkabbelende stukjes

Ik had een oom, Ome Hans, die erg van raadsels hield. Het waren raadsels als: het is de zoon van mijn vader, maar het is niet mijn broer. Ik was acht en ik raadde er op los, maar ik kwam er niet uit. Uiteindelijk bleek het mijn oom zelf te zijn. Ik kon daar smakelijk om lachen.

Mijn oom kende een paar raadsels uit zijn hoofd. De rest haalde hij uit een boekje. Daar bladerde hij een tijdje in, legde het naast zich neer, deed vijf minuten alsof hij heel hard nadacht en zei dan zo plotseling mogelijk: ja, ik weet er nog eentje.

Ome Hans is al heel lang geleden overleden. Gelukkig zit de wereld vol met raadsels. Drenthe ook. Ik liep met mijn moeder in het bos. Het had gestormd en er waren heel veel berken omgewaaid. Op sommige van die berken zaten zwammen. Mijn moeder zei dat je kon zien of die er al waren toen de berk nog overeind stond, of dat ze pas waren gegroeid na de storm. Dat zit zo: zwammen groeien met hun dak naar de hemel. De horizontale zwammen waren dus van na de storm, de verticale van ervoor.

Terug in Amsterdam stortte ik kleingeld bij de bank. Dat is heel leuk, want je kunt precies zien hoeveel muntjes van elk je hebt. De 20-centjes wonnen afgetekend. Het waren er 146. De 10-centjes werden tweede met 75.

Twee jaar geleden, tijdens mijn vorige storting, werden de 20-centjes derde. Toen wonnen de 50-centjes. Ik snapte er niets van.

Later, toen ik op de fiets zat, viel het kwartje. In de twee kroegen waar ik het vaakst kom kostte bier vroeger respectievelijk 2 euro en 2,50. Nu is dat 2,20 en 2,80. Tel uit je winst.

De fiets is een productief vervoermiddel als het gaat om raadsels oplossen. Het roept ook raadsels op. Bijvoorbeeld: wat bezielt je om op een scooter rond te rijden?

TOELICHTING
Dit stukje was bedoeld voor HP/De Tijd. Ik dacht, als ik begin met Ome Hans, dan kom ik vast vanzelf op iets actueels uit. Dat moet daar namelijk, bij HP/De Tijd. Vroeger heette het HP/De Actualiteit, maar dat vonden ze te lang.

In plaats van actueel, werd het een manifest tegen de scooter. Ik weet dat er ergere dingen zijn dan scooters (oorlog, Gordon), maar ik wil mezelf het recht op een stokpaardje niet ontzeggen.

Verder vind ik dat het lekker voortkabbelt, het stukje. Heerlijk zijn ze, de stukjes die lekker voortkabbelen. Het probleem met voortkabbelende stukjes is dat ze niet snel viral gaan en dus niet veel gelezen worden. Je kunt wat dat betreft beter iets heel schokkends schrijven, of iets wat iedereen toch al vindt. Je hoeft dan niet eens je best te doen om het mooi te verwoorden. Mensen delen het toch wel.

Hierbij bombardeer ik dit stukje als statement tegen alle niet-voortkabbelende stukjes. Lekker schokkend. Ome Hans kan trots op me zijn.