5 minuten #76 – de verkeerde rij
In de supermarkt – ik blijf die dingen maar bezoeken – kon het kassameisje het etiket van de verpakking drumsticks van de klant voor mij niet scannen. Er werd iemand bijgehaald. Achter mij hoorde ik gezucht.
‘Ik pak ook altijd de verkeerde rij,’ zei een meisje.
‘Ik ook,’ gilde haar vriendin met een toon die zowel enthousiasme als chagrijn in zich droeg.
Daar is natuurlijk niets van waar, net als ieder ander staan die meisjes meestal in een goede rij. Dat hebben ze niet in de gaten; ze krijgen het niet mee wanneer er bij een andere kassa een probleem is met het etiket van een verpakking drumsticks.
Zelfs al namen die meisjes altijd de verkeerde rij, dan nog hadden ze geen reden tot zuchten. Ze zijn hooguit een minuut later thuis dan wanneer ze in een goede rij hadden gestaan. Daar merk je niets van. Nooit komt het voor dat je denkt: verdorie, ik had graag nog even mijn tanden gepoetst voor het slapen gaan, maar het zit er niet in omdat ik de verkeerde rij in de supermarkt te pakken had.
In de trein gebeurt hetzelfde. Zodra er gewacht moet worden voor een rood sein wordt er gezucht en gesteund alsof we net te horen hebben gekregen dat we per persoon een wagonlading rotsblokken de Mont Ventoux op moeten rollen voor we verder kunnen reizen.
Er slaan er altijd een paar aan het bellen om te vertellen dat het misschien iets later kan worden. Doorgaans begint de trein alweer te rijden op het moment dat er wordt opgenomen. In plaats van blijdschap klinkt er in de daarop volgende boodschap alsnog teleurstelling door: laat maar, hij rijdt alweer.
Bij de NS zijn ze desalniettemin in de veronderstelling dat reizigers het prettig vinden om zo snel mogelijk op de hoogte te worden gesteld van elk klein oponthoud.
TOELICHTING
Bij de NS heeft men wel meer opmerkelijke overtuigingen. Dat het woordje ‘vertraging’ niet gebruikt mag worden bijvoorbeeld. Sinds enkele jaren zeggen ze dat de trein naar Groningen van zoveel-uur-zoveel over enkele ogenblikken vertrekt vanaf spoor 5. Het is op dat moment al enige tijd na zoveel-uur-zoveel en iedereen heeft door dat het hier om een vertraging gaat, maar toch meent de NS dat reizigers minder ontevreden zijn wanneer dat woord omzeild wordt.
Waarschijnlijk is het nog waar ook. Toch wil ik ervoor pleiten het beestje gewoon bij de naam te noemen. Het liefst met de toevoeging: kom op, niet zo moeten zuchten met zijn allen. Wat maken die paar minuten nou uit? Alsof je van plan was iets zinnigs te doen. Knoop liever een gesprekje aan met je medepassagier. Dan vliegt de tijd en het is nog gezellig ook.