5 minuten #13 – Wat elders gebeurde tijdens Nederland – Australië

Terwijl Nederland tegen Australië voetbalde, was ik in de sportschool. Bijna had ik het niet gered. In het verkeer had iedereen haast en twee keer werd ik op een haar na doodgereden. Sport verbroedert, maar dat begint pas na het eerste fluitsignaal.

In de sportschool was het een stuk rustiger dan op momenten dat het Nederlands elftal niet tegen Australië speelt. Ik schat zo’n 85%. De aanwezigen waren onder te verdelen in drie groepen. Van groot naar klein: meisjes, allochtone jongens, ik.

Na het sporten ging ik naar de supermarkt. Daar was het nog veel rustiger, wel 95%. Ik denk dat het verschil te verklaren is doordat een deel van de sportschoolbezoekers expres tijdens de wedstrijd was gekomen om rustig te kunnen sporten. Het is er vaak te druk, moet je weten. In de supermarkt valt dat wel mee.

Er was slechts één kassa geopend en zo stond ik toch nog in de rij. De vrouw voor me kocht twee zakken grove kattenbakvulling van 10 kg en een fles biologische rode wijn.
Zou je voorgaande zin in een roman tegenkomen, dan weet je: dat is een ongelukkige, eenzame vrouw. Toch oogde ze tamelijk tevreden. Die romanciers van tegenwoordig, ze liegen de boel aan elkaar waar je bijstaat.

Zelf kocht ik een pot malse veldertjes van Hak, een rode paprika, een appel (Granny Smith) en een zakje gezouten cashewnoten. Lees je dat in een roman, dan weet je dat je te maken hebt met een beroerde schrijver. Die combinatie van producten zegt heel weinig over een personage. Veel minder dan kattenbakvulling en biologische rode wijn in ieder geval.

Op de appel zat een rot plekje. Ik had dat al gezien toen ik hem in mijn mandje legde, maar ik besloot hem toch te kopen. Van een rotte appel is nog nooit iemand doodgegaan, zelfs Sneeuwwitje niet (die appel was giftig, niet rot. Ze ging er trouwens ook niet dood aan). Ik dacht, als ik hem terugleg dan wordt-ie misschien door niemand gekocht en dat is zonde.

Het kassameisje zei: ‘hij is een beetje.’ Een incomplete zin, maar bij ‘beetje’ wees ze op het rotte plekje, waardoor ik begreep wat ze bedoelde. Communicatie = Wonderlijk & Mooi.

TOELICHTING
Nederland won de wedstrijd met 3-2. Dat was niet te missen. In de sportschool liep een baliemedewerkster bij elk doelpunt naar beneden om te vertellen dat er gescoord was. Geen idee waarom ze dat deed. Niemand was geïnteresseerd in de wedstrijd en bovendien hingen er televisies waarop het voetbal te zien was. In de supermarkt vertelde het kassameisje dat het 3-2 was geworden. Ze was opmerkelijk spraakzaam voor een kassameisje. Misschien omdat het zo rustig was.

Het nadeel van kassameisjes vind ik dat ze al ‘tot ziens’ zeggen als je je boodschappen nog moet inpakken. Zodra je een seconde of twintig later wegloopt, wordt er gezwegen. Dat zou anders moeten. Ik weet nog niet hoe.

Vorige week eindigde ik met een tip. Die tip heeft me inmiddels € 4,82 opgeleverd. Zou iemand vragen: leuk die 5-minutenstukjes, maar levert het nou nog wat op, dan kan ik zeggen: jazeker. Vier tweeëntachtig om precies te zijn.

In het woord veldertjes ontbreekt mijns inziens een w. Het zal een grap zijn. De humor van Hak heeft mij nooit kunnen bekoren. De groenten ook niet trouwens, met uitzondering van de veldertjes.

Dit was 5 minuten, een zeer populaire rubriek stukjes geschreven in 5 minuten per stuk.