5 minuten #25 – Een nieuwe hobby
Ik heb een nieuwe hobby. Het is een vrij unieke hobby. Zo uniek dat er nog geen officiële naam voor bestaat. De werktitel luidt: vreemden in de supermarkt aanspreken en een praatje met ze maken.
Ik heb het inmiddels twee keer gedaan. De eerste keer was met een man die probeerde om met een daarvoor bedoeld schaarachtig stuk ijzer verse broodjes uit een plastic bak met een opmerkelijk kleine opening te vissen. Het ging hem slecht af.
“Misschien moet u ze met uw handen pakken,” zei ik.
Het duurde even voordat de man iets terugzei. Hij was het natuurlijk niet gewend om zomaar aangesproken te worden, zeldzaam als mijn hobby is.
Toen herpakte hij zich en zei: “Dat is niet zo hygiënisch.”
“Maar u eet de broodjes toch zelf op?”
“Ja,” zei hij, en na een korte stilte: “Aan dat metaal zitten vast ook allerlei bacteriën.”
“Vast,” zei ik.
Dat was het. Bij de kassa stond ik achter diezelfde man in de rij. We zeiden niets tegen elkaar. Dat was best ongemakkelijk.
Het tweede praatje was ook met een man. Ik sprak hem niet aan, maar hij mij. Hij had kennelijk dezelfde hobby. We stonden bij de kassa. Ik zette de beurtbalk tussen mijn witlof en zijn wijn.
De man zei: “Wat is mijn en wat is dijn.”
Ik vond dat een prima zin.
“Eigenlijk wilde ik u erop wijzen dat u zestien moet zijn om die wijn te mogen kopen,” zei ik. Ik wees naar de beurtbalk, waarop stond: alcohol alleen boven de zestien. Of woorden van gelijke strekking. De man verstond mij niet goed. Hij dacht dat ik bedoelde dat ík nog geen zestien was. Daarna zei hij iets wat ik niet verstond.
Kortom, ik moet nog veel leren. Toch ben ik tot nu toe erg in mijn sas met mijn nieuwe hobby.
TOELICHTING
Ten eerste is het raar dat je broodjes niet met je handen mag pakken vanwege de hygiëne en sperziebonen en paprika’s wel. Ten tweede is het raar dat die schaardingen bij de Dirk heel onhandig zijn. Ze lijken op grijparmen op de kermis waarmee je knuffeldieren en horloges uit een bak moet pakken, wat nooit lukt.
(Kermissen, bestaan die eigenlijk nog? Zo ja, waarom?)
Dat mijn eerste twee gesprekken niet heel vlot verliepen, komt misschien door gebrek aan ervaring. Het kan ook aan die mannen liggen. Ze waren allebei kaal en ik heb vrij veel haar. Daar loop ik nogal mee te koop. Het is meer lui- dan ijdelheid, maar dat zien die mannen natuurlijk niet. Ik snap best dat ze zich geïntimideerd voelen.
Het woord beurtbalk(je) is het op-een-na woord van het jaar 2003. Ik heb het nog nooit iemand horen gebruiken. De meeste mensen noemen het ‘dat ding’. In de praktijk werkt dat uitstekend (“Wilt u dat ding niet in mijn mond steken a.u.b.?”) maar in bovenstaand stukje vond ik ‘beurtbalk’ duidelijker.
Tijdens het supermarktbezoek met de grijparm-meneer kocht ik cranberry’s voor in de yoghurt. Ik zocht eigenlijk gojibessen, maar die kon ik niet vinden. Dit meld ik naar aanleiding van het 5-minutenstukje van vorige week. Ik had nooit vermoed dat er enige interesse in mijn ontbijtgewoonten zou zijn, maar het stukje staat behoorlijk hoog in de lijst met best gelezen 5-minutenstukjes tot nu toe. Maar niet in de top 3.
Dit is wel de top 3:
Door te linken naar de best gelezen stukjes, zullen ze nog meer gelezen worden. Het gevolg: de kloof tussen veel en weinig gelezen wordt groter. Zo werkt dat dus in de wereld. De rijken worden steeds rijker, de armen steeds armer.
Het is een dankbare dag voor kromme vergelijkingen.