5 minuten #56 – Een L met een streep

In het Pools het je een L met een streep erdoor, een ł dus, of Ł wanneer het een hoofdletter betreft. Ik wilde weten hoe zo’n ł heette, niet per se met een reden, maar soms vraag je je dingen af en dan is er geen houden meer aan.

Ik googelde tot ik een ons woog. Uiteindelijk heb ik, tot het tegendeel bewezen is en tot mijn grote spijt, moeten concluderen dat de ł geen naam heeft anders dan ‘een l met een streep’.

Je spreekt hem uit zoals de w in wow. Ik weet niet of het om de eerste of de tweede w gaat.

Toen ik studeerde had iemand waar ik wel eens poepte een stripje op de wc waarin de hoofdpersoon zich afvroeg hoe zo’n plastic dingetje heet waar blikjes in een sixpack mee aan elkaar zitten. Ze kwam er niet uit. Zo’n ding moet een naam hebben, anders kunnen fabrieken ze niet bestellen. Een l met en streep kan gewoon een l met een streep heten, je bestelt hem toch niet, maar leuk is anders.

Soms zit ik in de trein en dan lees ik een boek terwijl om me heen iedereen met elkaar zit te keuvelen, zodat je geen van de gesprekken echt verstaat en dus ongestoord kunt lezen (daarom moet je nooit in de stiltecoupé gaan zitten – de kans is groot dat iedereen daar stil is op een bejaard echtpaar na, waardoor je alles wat ze zeggen letterlijk verstaat en je je niet meer op je boek kunt concentreren).

Een enkele keer stijgt er uit dat geroezemoes in de niet-stiltecoupé ineens een woord op dat de aandacht grijpt. ‘Klaas’ bijvoorbeeld, in mijn geval. Dat is gek, denk ik dan, dat ik niet luister en dat ik dat woord dan toch oppik. Hoe zou dat verschijnsel heten? En dan lees ik weer verder.

TOELICHTING
De twee w’s in wow klinken bij nader inzien toch min of meer hetzelfde. Dat in tegenstelling tot de o’s in tok en tol. Die eerste gaat omhoog, de tweede omlaag. Ook daar zijn vast een paar mooie termen voor bedacht.

Je kunt veel van studenten zeggen, maar hun wc’s zijn vaak gezelliger dan die van echte mensen. Smeriger ook, maar het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Waar ik woonde hing de hele wc vol met stripjes van Dirkjan, die we uit de Veronica-gids geknipt hadden. Ik had in die tijd veel vrienden.

Ik hoop dat wc’s met stripjes en andere ongein aan de muren snel een trend worden. Al dat gepoep tussen de glimmende tegeltjes, dat ken ik nu wel.

Update: Het verschijnsel in de stiltecoupé heeft een naam. Het cocktail party effect heet het, zo wist Hanzehogeschool-docent drs. B. Barnard te vertellen (deze stukjes worden gelezen in alle lagen van de bevolking, vooral de hogere).