5 minuten #63 – twee ongelukken op een dag

Vandaag gebeurden er twee ongelukken. Dat wil zeggen, twee ongelukken die ik zag gebeuren. De eerste was voor het kantoor waar ik werk. Dat kantoor was vroeger een winkel, je werkt er in de etalage. Iedereen kan je zien maar jij ook iedereen, want voor wat hoort wat.

Ik zag een automobiel, een SUV was het, die stilhield om een scooter te laten passeren. Je moet weten dat het een erg smal straatje is, het stamt nog uit de tijd dat er geen auto’s waren en misschien zelfs geen handkarren, maar dat denk ik eigenlijk wel. De scooter was er nog niet helemaal langs toen de SUV weer optrok en ze botsten met hun zijkanten tegen elkaar. Heel zachtjes. In wezen was er was niets aan de hand.

De meneer van de SUV stapte uit. Het was geen meneer, maar een jongen. Ik vond hem al stom vanwege die SUV en zijn kop stond me ook niet aan. De mevrouw op de scooter begon heel hard te schreeuwen. Zij was ook stom, omdat ze een scooter had en omdat ze zo hard schreeuwde. Het was een viswijf; een clichéterm, ik weet het en ik gebruik zoiets liever niet, maar het is in dit geval de meest treffende omschrijving.

De jongen probeerde kalm te blijven, wat niet lukte omdat die vrouw zo hysterisch schreeuwde. De jongen begon nu ook te schreeuwen, hij schreeuwde: hou kanker op met schreeuwen, en toen ging het verzamelde legertje omstanders ook schreeuwen en de politie kwam en het duurde wel een uur voordat iedereen weer weg was.

De raarste van allemaal was een dikke man met ontbloot bovenlijf op een mountainbike. Die kwam net na het ongeluk aanfietsen en hij wilde er langs, wat niet kon omdat die auto en die scooter de boel blokkeerden. Hij begon iedereen uit te schelden. Iemand zette de scooter aan de kant en toen kon de meneer er wel langs, maar hij bleef toch staan kijken tot alles voorbij was. Gelukkig had hij op een gegeven moment wel een T-shirt aangetrokken.

TOELICHTING
Tjonge, kom ik helemaal niet aan mijn tweede ongeluk toe. Dat was op de Ferdinand Bolstraat. Een mevrouw in een auto wilde rechts afslaan en stopte vrij abrupt om de rechtdoor rijdende fietsers voor te laten en toen reed een verhuisbusje haar achterop. De achterruit was aan gort en ze schreeuwde nog harder dan de mevrouw van de scooter. Gelukkig zat ik niet op kantoor maar op mijn fiets en hoefde ik al die onzin die er ongetwijfeld op volgde niet mee te maken.

Thuis at ik een diepvriespizza. Ik was van plan om een kant-en-klare salade kopen maar die vond ik er zo smerig uitzien dat ik toch maar voor een pizza ging. Dan weet je tenminste zeker dat het vies is en word je niet teleurgesteld.

Ik zat in de tuin. De mevrouw bij wie ik in huis woon had visite en die visite had een hond en die hond kwam ook naar de tuin. Toen hij me zag begon hij te grommen en te blaffen, waarop andere honden in de buurt ook begonnen te blaffen. Ik zei: hou kanker op met blaffen. De hond ging terug naar binnen maar het duurde nog lang voordat ook de andere honden gekalmeerd waren. Het zal de warmte zijn.

Mis nooit een bericht. Schrijf je in voor de nieuwsbrief. Gratis en leuk.