5 minuten #65 – ov-fietsen testen in Utrecht

Ondanks de zinderende hitte waarvan de honden geen brood lustten ondernam ik de reis naar het verre, vredige Utrecht, om aldaar zes potentiële ov-fietsen te testen. Omdat ik fan ben van de ov-fiets en graag een steentje bij wilde dragen aan het uitzoeken van een nieuw modelletje; omdat ik daar zelf belang bij heb, want ik gebruik die dingen vaak; omdat ik dacht dat het leuk zou zijn om er een stukje over te schrijven, wat ik bij dezen aan het doen ben.

In principe ben ik geen voorstander stukjesschrijvers die speciaal ergens naartoe gaan om er iets over te schrijven. Vooral bij beginnende columnisten zie je dat veel. Dan zitten ze ineens in een zaaltje bij een lokaal VVD-congres in Zundert. Het getuigt van grote luiheid en creatieve armoede. Het enige wat je hoeft te doen is opschrijven wat je hoort. De domste quotes rijg je aan elkaar, je stopt er wat opgeklopte details in, gooit er een ongevaarlijk meninkje tegenaan, maakt een vergezochte vergelijking (alles behalve de Tweede Wereldoorlog is goed) en klaar is je stukje. Krant blij, lezers blij, jij blij en per saldo is niemand er iets mee opgeschoten.

Het spijt mij dus. Maar ik dacht ook, een beetje extra aandacht voor de ov-fiets is nooit weg. Wie weet breng je een verstokt Volvo-rijder op het idee om in het vervolg de trein te pakken, iemand die anders misschien net jeuk had aan zijn ooglid toen een lief jong meisje de weg overstak. Eigenlijk ben ik hier dus levens aan het redden. Het testen van de fietsen was verder vrij saai.

TOELICHTING
Hoewel saai, zal ik toch vertellen hoe het ongeveer ging. Ze hadden achter het station, op het Jaarbeursplein, een parcours uitgestippeld. Je moest op zes verschillende fietsen over een brug, door een plas water, tussen pionnetjes en onder een tunnel door. Een rondje duurde ongeveer twintig seconden. Dan kwam er een meisje of een jongen van het uitzendbureau met een tablet en dan moest je vragen beantwoorden. De eerste vraag was: wat vind je niet goed aan de fiets? De tweede: wat vind je wel goed? De derde: wil je er verder nog wat over kwijt? En dan moest je een cijfer geven.

Fiets A en B en F waren volgens mij placebo’s. A stuurde heel licht, je had het gevoel dat je er totaal geen controle over had. B stuurde juist heel zwaar, alsof je door mul zand reed. F was gewoon een fiets die ze nu ook al hebben. Van fiets C weet ik niet zo heel veel meer. Misschien was dat ook wel een placebo, maar dan met een mooiere voorlamp of zo.

‘Placebo’ is helemaal niet het juiste woord. Ik bedoel dat A, B, F en misschien C bedoeld waren om de resultaten tegen af te zetten. Als iemand de fiets met het losse stuur een 10 geeft, dan weet je dat je met een idioot te maken hebt die de boel probeert de saboteren en dan moet je zijn antwoorden niet meetellen. Zoiets zal het wel zijn.

Fiets D dan. Dat was me er eentje. Hij had versnellingen, wel zeven stuks. Je kon er keihard op. Ik gaf hem een 9, en achteraf baal ik ervan dat ik geen 10 heb gegeven. Hoewel het natuurlijk wel een beetje gevaarlijk is, zo hard fietsen.

Fiets E had een snufje. Hij schakelde zelf. Ik stond er versteld van en tegelijkertijd ook weer niet, want er kan zoveel tegenwoordig. Die satelliet die foto’s van Pluto gemaakt heeft bijvoorbeeld, het is toch ongelooflijk? Daarbij vergeleken is automatisch schakelen een peulenschil. Een uitvinding van niks bovendien. Hoe harder je trapt, hoe zwaarder hij schakelt. Zo kom je nooit een berg op, want dat vereist heel hard trappen op een heel klein verzetje. Nu zijn er in Nederland niet zo gek veel bergen, maar toch.

Hier een link naar de website van ov-fiets. Word lid! (Ik krijg hier niet voor betaald.)

Er is ook een klaasknooihuizen.nl-nieuwsbrief. Schrijf je in en hoor erbij!