De lift

Ik woonde pas kort in Amsterdam en verdwaalde nog vaker dan tegenwoordig, ook omdat je nog geen smartphones had met Google Maps erop. Ik droeg meestal een stadsplattegrond bij me maar deze keer niet en ik was dronken, wat mijn richtingsgevoel, voor zover daar sprake van is, niet ten goede kwam. Het gaf niets want het was zomer en ik was dronken, zoals ik al zei, en ik was in die tijd hoe dan ook gelukkig, puur door in Amsterdam te zijn, zelfs wanneer het regende, terwijl regen tegenwoordig het vreselijkste is wat me kan overkomen.

In de verte rende een blond meisje mij schreeuwend tegemoet. Het leek verdorie wel een droom, zoals haar haren oplichtten in de heldere nacht. Het meisje vroeg of ze een lift mocht, wat mocht, zolang ze maar vertelde hoe we moesten rijden. Ze sprong achterop, sloeg haar arm om mijn middel en ik dacht, ja, zo moet het zijn.

Ze kwam uit Ierland en was voor haar werk naar Nederland gekomen. Wat dat werk precies inhield kon ze niet vertellen, want ze werd overvallen door een vreselijke hoestbui. Het werd steeds heviger, het leek alsof ze haar huig eruit wilde hoesten. Ik keek achterom. Ze bleek helemaal niet mooi, heel griezelig juist. Ze was lijkbleek en transpireerde hevig. Uit haar mond hing een slijmdraad.

Mijn medelijden was groter dan mijn afkeer, dus ik zette de lift voort, temeer daar ik geen idee had hoe je iemand die zichzelf dood zit te hoesten duidelijk maakt dat ze af moet stappen.

Na een poosje hield het hoesten op. Ze zag het leven weer vol vertrouwen tegemoet, getuige de hand waarmee ze probeerde mijn broek in te glijden. Dat leek me geen goed idee. Ik pakte haar dunne pols en legde hem terug op mijn buik.
‘What are you doing?’ vroeg ze.
Ik zei dat ik mij moest concentreren op de weg. Daar nam ze geen genoegen mee.
‘I’ll blow your dick for 5 euros,’ zei ze.

Ik sloeg het aanbod af, wat zij als een grove belediging opvatte. Het leek niet in haar op te komen dat ik het een onzalig idee vond gepijpt te worden door iemand die enkele minuten eerder bijna dood was en dat ik uit overtuiging en zelfrespect überhaupt niet wenste te participeren in seksuele handelingen waarvoor betaald diende te worden. In plaats daarvan dacht ze dat ik die vijf euro te veel geld vond. Wat verwachtte ik dan? Dat ze het voor minder zou doen? Zij moest toch ook leven? Ik zei dat ik haar boosheid begreep maar dat ik toch niet op haar voorstel in wenste te gaan.

Ondertussen waren we op de Stadhouderskade beland. Aan de overkant stopte een grijze Mercedes, waaruit een zwarte man in dito pak stapte. Toen het meisje hem zag, sprong ze van mijn fiets en rende naar hem toe, waarop hij haar in zijn armen sloot. Met een glimlach fietste ik naar huis. De prille liefde tussen twee jonge mensen, bestaat er iets mooiers?